میخواهد خواستگاری برود، یک فهرست بلند و بالا نوشته که یک به یک را بپرسد تا مطمئن شود زن زندگی است. در حالی که اشتباه میکند. در مرحله اول کافی است بداند که آن زن ولایتپذیر است و در مرحله بعد امانتدار و مهربان باشد طوری که با دیدنش گل از گلش بشکفد و با ندیدنش مطمئن باشد که به او وفادار است:
ما أفاد عبد فائدة خیرا من زوجة صالحة إذا رآها سرته و إذا غاب عنها حفظته فی نفسها و ماله[1]
بنده فایدهای بهتر از همسر صالحی که وقتی نگاهش میکند، شادمانش کند و هنگامی که از او غایب میشود، در جان و مالش او را حفظ کند، نبرده است.
چقدر در معیارهای ازدواج به انحراف رفتهایم که پول و تحصیلات را مهم کردهایم. زن زندگی، اینی نیست که امروز الگو شده است.
نظرات (۰)