قرار بود کمی از سرعتمان در صنایع هسته‌ای کم کنیم، در عوض از شر تحریم‌ها خلاص شویم. حالا صنعت هسته‌ای‌مان را تقریباً تعطیل کرده‌ایم، ولی تحریم‌ها سرجایشان هستند! و روز به روز هم بیشتر می‌شوند. در روزهایی که یکی از «تاریخی‌ترین تحریم‌های تاریخ» نصیب‌مان شده است، یکی نیست بپرسد اگر قرار بود که همه امتیازها را بدهیم و هیچ نگیریم، پس این همه مذاکره برای چه بود؟
حقیقت آن است که برجام پر از گاف‌های کوچک و بزرگ است. تمام تحریم‌هایی را که به بهانه‌‌های هسته‌ای شده‌ایم، به هزار بهانه دیگر می‌تواند سر جای خودش برگردد. حالا چرا هیچ اعتراضی نمی‌کنیم؟ اول به خاطر این‌که نقض برجامی درواقع رخ نداده! (بلکه فقط روح آن نقض شده). دوم این‌که به محض اعتراض به طور خودکار پس از یک ماه تمام تحریم‌های قبل از برجام سر جای خودش بازخواهد گشت.
ضمن آن‌که کشوری که هنوز اقتصادش مقاومتی نشده، جرئتی برای اعتراض ندارد.
نظرات (۰)