به بهانه نقد فیلم سینمایی «اکسیدان»
اصلان برای دست‌یابی مجدد به نامزد تلکه‌گرش در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرد که خنده‌دار است. هم تظاهر به مسیحیت می‌کند، هم همجنس‌گرایی. سینمای طنز این روزها به هر قیمتی می‌خواهد مردم را بخنداند؛ غریزۀ تماشاگر را قلقلک بدهد و دین را دست بیندازد. حالا بعد این‌همه خنده ما رشدی هم کرده‌ایم؟ نه. چون اصلاً قرار نیست چنین اتفاقی بیفتد.
اکسیدان دین را یک امر قدسی نمی‌داند و با خیالی آسوده دو بار می‌گوید: «اگه ندونی، مباحه!» که بشود اباحه‌گری. مسیحیت خنثی بهتر از اسلام تندروی فیلم نمایش داده می‌شود. کشیش روحانی مرز میان بهشت و جهنم را دل پاک اعلام می‌کند. این کجا و اسلامی که انسان را در خسران می‌بیند، مگر آنکه مؤمن باشد و عمل صالح داشته باشد و در امور خانوادگی و اجتماعی اهل سفارش به درستی و شکیبایی باشد، کجا؟ اکسیدان آمده ما را بخنداند؛ خنده‌ای که طنز با تعریف‌های تربیتی و کارکردی‌اش نیست و صرفاً هجو و یک دشنام محترمانه است.ش
نظرات (۰)