به تو پناه آورده‌ام، پناهم ده...

بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا مَوْلایَ أَتَیْتُکَ زَائِراً وَافِداً عَائِذاً مِمَّا جَنَیْتُ عَلَى نَفْسِی وَ احْتَطَبْتُ عَلَى ظَهْرِی فَکُنْ لِی شَافِعا إِلَى اللَّهِ یَوْمَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی

اى مولاى من، پدر و مادرم فداى تو باد، من به عزم زیارتت آمدم و به درگاه شما واردشده ازآنچه خود جنایت کرده‌ام، و بر پشتم بار کرده‌ام به تو پناه آوردم، به درگاه خدا شفیع من باش در روز تهیدستى و ندارى

فَلَکَ عِنْدَ اللَّهِ مَقَامٌ مَحْمُودٌ وَ أَنْتَ عِنْدَهُ وَجِیهٌ.

 براى تو نزد خدا مقامى بس ستوده است، و تو نزد او بس آبرومندى.

فرازی از زیارت امام رضا علیه‌السلام، مفاتیح‌الجنان