پشت صحنه زیبا و زنانه جنگ

به بهانه نقد فیلم سینمایی «ویلایی‌ها»

در دنیایی که نام «جنگ» یا برابر «توپ و تانک» است یا «شهرها و خانه‌های ویران»، رفتن به پشت صحنۀ کم‌تر روایت شده‌اش غنیمت است؛ آن هم با روحی زنانه که هرگز حال و هوای فمینیستی نمی‌گیرد. ویلایی‌ها قصۀ زنانی است که برای پشتیبانی و البته نزدیک بودن بیشتر به مردان‌شان سختی‌های غربت و خطرات مرگ‌آور جنگ را به جان می‌خرند. هیچ‌یک، حتی شخصیت معترض فیلم، حاضر نیستند فرزندانشان بدون پدر رشد کنند و به سایه‌اش هم راضی می‌شوند. با وجود عواطف غلیظ زنانه، خبر شهادت مردان‌شان را تاب می‌آورند و اینجاست که ویلایی‌ها نه یک نمایش ضد جنگ، که اثری دفاع مقدسی می‌شود.

فیلم خاص و سراسر عاطفه است چون در آن آدم‌های جنگ مهم‌اند، نه ادواتش. زوایای دوربین چشم‌نواز و صداگذاری و جلوه‌های ویژۀ ماندگار آن را دیدنی‌تر کرده است. اولین ساختۀ خانم منیر قیدی به رغم ضعفی در قصه‌گویی، فیلمی عفیف و پراحساس است که لااقل ارزش یک بار تماشا را دارد.