زیاد شنیده‌ایم برخی بهره‌شان از ماه رمضان فقط گرسنگی و تشنگی است و روزه‌شان واقعی نبوده، چون که چشم و گوش و قلب‌شان روزه نگرفته و فقط از خوردنی‌ها و شنیدنی‌ها محروم شده‌اند. اما حالا چگونه می‌شود فهمید که ما جزو کدام گروه بوده‌ایم؟ یک ماه عبادت کرده‌ایم و هنوز خودمان را نشناخته‌ایم.
راهش این است که بدانیم خدایی شده‌ایم یا نه؟ یعنی بدانیم چقدر به او توکل می‌کنیم و بنده او شده‌ایم:
لیس منی إلا من آمن بی و توکل علی، فمن عبد سوای قبل سوای[1]
حدیث قدسی: از من نیست مگر کسی که به من ایمان آورد و بر من توکل کرد. پس کسی که غیر مرا بندگی کند، غیر من را قبول کرده است.
انگار باید از «خودی‌های اهل‌بیت» به «خودی‌های خدا» رسید...
نظرات (۰)