روزنوشت ۱۷۰ | آتش به اختیارِ خودی یا غیرخودی؟

روزنوشت- آتش به اختیارِ خودی یا غیرخودی؟

وقتی رهبری در نقد نهادهای مسئول، افسران جنگ نرم را آتش به اختیار دانستند، غرغروهای به ظاهر تحلیل‌گر برآشفتند که این چه طرز صحبت کردن است و هیچ رهبری زیرمجموعه خود را این‌گونه زیر سؤال نمی‌برد.

اولاً «آتش به اختیار» زمانی به کار می‌رود که وضعیت جنگی وخیم است و دشمن خیلی نزدیک شده؛ ثانیاً فرمانده از زیردستان خود- یا لااقل بخشی از آن‌ها- ناامید شده و امیدش به رده‌های پایین‌تر است؛ و ثالثاً اعتمادش به نیروهای رده پایین‌تر که افسر می‌داندشان خیلی بیشتر از بقیه است.

این‌ها حقیقت است. چه غرغروها دوست داشته باشند یا نه. در چنین شرایطی اگر آتش به اختیار افسران خودی نباشد، در اختیار افسران غیر خودی می‌ماند. پس اگر مسئولان خوش‌شان نمی‌آید، بهتر است که دشمن‌شناسی‌شان را افزایش دهند و اعتماد بیشتری از امام و امت جلب کنند. 

اشتراک گذاری در کلوب اشتراک گذاری در فیس بوک اشتراک گذاری در تویتر اشتراک گذاری در افسران اشتراک گذاری در پلاس

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی