معمولاً حسودی برای یک چیز دنیایی اتفاق می‌افتد. در واقع کسی که حسودی می‌کند، اولاً حب دنیا دارد و ثانیاً ایمان به خدایش خیلی کم و بلکه کافر است:
قال الله عز و جل لموسى بن عمران (علیه‌السلام):
یا ابن عمران لا تحسدن الناس على ما آتیتهم من فضلی و لا تمدن عینیک إلى ذلک...
و من یک کذلک فلست منه و لیس منی.[1]
امام صادق از پیامبر اسلام روایت می‌کند که خداوند به موسی فرمود: نسبت به آنچه من به مردم نعمت داده‌ام، حسادت نورز و چشمانت را به داشته‌های آنان مدوز و جانت را به دنبال آن‌ها روان نساز. زیرا که شخص حسود دشمن نعمت من است و مخالف با تقسیمی است که من در میان بندگانم تقسیم کرده‌ام.
پیامبر اعظم در پایان فرمودند: و هر کسی که چنین باشد، من از او نیستم و او نیز از من نخواهد بود
نظرات (۰)