برای همه رهبران بزرگ جهان فیلم ساخته‌اند. از گاندی گرفته تا هیتلر. خیلی‌هایشان هم تولید کشور خودشان نبوده است. اما برای امام خمینی فیلم قابل دفاعی تولید نشده و آن یکی دو تایی که هست هم ارزش صحبت ندارد.
این در حالی است که تقریباً در همه دنیا جایگاه امام ما معلوم شده است. حتی اگر حیاتش را نشناسند، خاطره تشییع جنازه استثنایی او را به یاد دارند. در مقابل پاپ که پنج روز جسدش را نگه داشتند تا همه از همه جای دنیا بیایند و جمعیت قابل پیش‌بینی آمدند، امام را مجبور شدند مخفیانه دفن کنند چرا که میلیون‌ها عزادار طاقت دوری از او را نداشتند.
اگر همین را هم فیلم کرده بودیم، الآن حرف‌های بیشتری برای گفتن داشتیم. ما همه چیزمان را از امام داریم. از انقلاب گرفته تا امنیت و راحتی‌مان را. آن وقت حیف نیست که ما باشیم و سینما و تلویزیون داشته باشیم اما فقط چند کلامی از امام در ایام نیمه خرداد برای همدیگر پخش کنیم؟
نظرات (۰)