دوگانه‌ای که رسانه ملی در آن گیر کرده، این است که اگر ایرادهای دولت را بگوید به یک جانبه‌نگری و طرفداری متهم می‌شود و اگر خوبی‌ها را بگوید، می‌شود توجیه‌گر دولت. این دوگانه تقریباً برای همه رسانه‌های دیگر و مخصوصاً مطبوعات هم هست با این تفاوت که آن‌ها ابایی از طرفداری ندارند اما رسانه ملی باید ادعای بی‌طرفی کند که نمی‌گذارند.
قطعاً بهترین راه حل این است که رسانه در مسیر عدالت باشد و چون قاضی دادگاه، همه برنامه‌ها را عادلانه بسازد. اما این راه اولاً خیلی ساده به دست نمی‌آید و ثانیاً اگر هم اهالی رسانه درست عمل کنند، دشمنان آن‌ها داستان را به گونه دیگری جلوه خواهند داد.
پس یک راه حل دیگر پیشنهاد می‌شود و آن اینکه برنامه‌های خاصی به دولتی‌ها و احزاب اختصاص داده شود. از تولید برنامه گرفته تا پرسش و پاسخ آن. همه را بدهند دست یک حزب البته با چارچوب‌های قانون اساسی. آن‌ها برنامه تولید کنند و حالا رسانه ملی برنامه‌هایشان را در خودش نقد کند. آن وقت زمین بازی عوض خواهد شد، مثل آب خوردن.
نظرات (۰)