ما و قرآن (10)- معجزات ظاهری قرآن

معجزه باید در اولین برخورد مخاطب را زمین بزند و این کاری است که قرآن به وسیله ظاهرش یعنی زبان عربی فصیح و بلیغ انجام می‌دهد:

وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّما یُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسانُ الَّذی یُلْحِدُونَ إِلَیْهِ أَعْجَمِیٌّ وَ هذا لِسانٌ عَرَبِیٌّ مُبینٌ

و نیک می‌دانیم که آنان می‌گویند: «جز این نیست که بشری به او می‌آموزد.» [نه چنین نیست، زیرا] زبان کسی که [این] نسبت را به او می‌دهند غیر عربی است و این [قرآن] به زبان عربی روشن است.

مثلاً ولیدبن‌عقبه، بزرگ کافران قریش آمد به پیامبر سه اشکال از قرآن گرفت: اول چرا قرآن به جای «تمسخر» از «استهزاء»[1]، دوم چرا به جای «عجیب» از «عجاب»[2] و سوم چرا به جای «کبیر»، «کبار»[3] گفته است؟ پیامبر چیزی نگفت. تا این که پیرمردی فصیح‌زبان وارد جمع شد و پیامبر به احترامش چندبار برخاست و نشست. او ناراحت شد و گفت: «اتستهزئنی و انا من کبار القریش؟ ان هذا لشیئ عجاب![4]»[5]

هر سه کلمه را در یک عبارت به کار برد و ناخواسته حقانیت قرآن را نشان‌شان داد!