رسانه ملی؛ چوب دو سر طلا!

انتخاباتی را سراغ نداریم که همه احزاب به نوعی از صداوسیما انتقاد نکرده باشند و بی‌عدالتی و طرفداری را به آن نسبت نداده باشند. مثلاً در 88 که مناظراتِ افرادِ هم‌جهت علیه نامزد غایب بود، طبق قواعدی که از قبل طی شده بود، 19 دقیقه فرصت جبران به او داده شد ولی همان هم از طرف نامزد جنجالی «جرزنی» نامیده شد.

همین کارها را کردند تا در انتخابات 92 برای هر حرکتی قرعه‌کشی کردند و بی‌سروصدا بودن انتخابات را به همین‌ها نسبت دادند. ثمره این نگاه همین است که رسانه ملی به یک رسانه خنثی و بی‌ارزش تبدیل شود و نتواند خوبی‌ها و بدی‌های نامزدها را به مردم نشان دهد.

این دیگر اسمش عدالت نیست، خنثی بودن و سیب‌زمینی بودن است. امیدواریم رسانه ملی کمی جدی‌تر وارد عرصه شود و عدالت رسانه‌ای را نشان همگان دهد.