مصیبت بد نیست، اصلاً آدمی که در زندگی‌اش مصیبت نبیند، آدم نیست. چون احتمالاً خدا او را به حال خودش رها کرده و امتحانش نمی‌کند. پس عموم آدم‌ها مصیبت می‌بینند. حالا تنها چیزی که مهم می‌شود این است که ببینیم در مقابل این مصیبت‌ها چگونه برخورد می‌کنیم. دو راه هم بیشتر نداریم: یا صبر یا بی‌صبری. البته در هر صورت مصیبت مصیبت است و با صبر یا بی‌صبری ما اصل آن تغییر نمی‌کند ولی اجر و عاقبت‌مان با نوع برخوردمان مشخص می‌شود.
خوش به حال آن‌ها که به مصیبت‌ها از زاویه دید خدا نگاه می‌کنند و «انا لله و انا الیه راجعون» گویان، خود را به خدایشان نزدیک می‌کنند. چون:
مَن لَمْ یتَعَزَ بِعَزاءِ الله فَلَیْسَ منّا[1]
هر کس به روشی که خدا دوست دارد عزاداری نکند، (و در برابر مصیبت‌ها و مشکلات صبر نکند) از ما نیست.
نظرات (۰)