بدون موسیقی، عالی می‌شد!

نقدی بر فیلم سینمایی «مبارک»

پویانمایی همراه با واقعیت «مبارک» یکی از بهترین کارهای کودک است که به درر بزرگ‌ترها هم می‌خورد. فیلمی با گرهی شبیه به «دزد عروسک‌ها» و ابتکار «وروجک و آقای نجار» و شخصیتی شبیه به «جودی آبوت» و به سبک «داستان اسباب‌بازی‌ها» و شخصیت‌پردازی دیوی مثل «شِرک» ترکیبی از همه خاطرات کودکی را جمع کرده تا داستان ملی خود را تعریف کند.

داستان فیلم با بحث عروسک مبارک و رستم شروع می‌شود و از نسل جدید که سرمایه‌های خود را فراموش کرده و به فناوری‌های جدید روی آورده انتقاد می‌کند. سپس با بازسازی این سرمایه‌های ادبی و تاریخی مسیر آشتی این نسل را با آن ارزش‌ها نشان می‌دهد.

از این که بعد از مدت‌ها در کار کودک از عشق و عاشقی‌ها و ابتذالات سینما خبری نیست خوشحالیم. ای کاش موسیقی زیاد و رقص‌های بی‌خود که هم زائد بر فیلم است و هم از ارزش آن می‌کاهد، حذف می‌شد تا مبارک را به عنوان یک فیلم عالی انقلاب اسلامی برای کودک انتخاب می‌کردیم.