ما و قرآن (4)- وظیفه سوم: تذکر

کسی که قرآن را خوب قرائت کند و خوب تدبر نماید، مسلمان باشد یا کافر، به این نتیجه می‌رسد که این کتاب بشری نیست و حرف‌هایش منسجم و حساب شده- و نه گزاره‌های پراکنده اخلاقی- و با هدف هدایت است. چه نتیجه مبارکی! این یعنی اتمام حجت!

تا این‌جا مؤمن و کافر یکی بودند تا این‌که حجت تمام شد. حالا افراد دو گروه می‌شوند، یا خردمندند و متذکر می‌شوند؛ یا نیستند و کافر می‌مانند:

کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ وَ لِیَتَذَکَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ[1]

[این] کتابی مبارک است که آن را به سوی تو نازل کرده‌ایم تا در[باره] آیات آن تدبر کنند، و خردمندان پند گیرند.

پس تدبر با تذکر فرق دارد. همه تدبر می‌کنند یا باید بکنند، اما فقط گروهی تذکر می‌یابند، آن‌هایی که قابلیتش را دارند. خدا کند که ما تا این مرحله سوم برسیم.