در محضر قرآن- ما و قرآن (5)- وظیفه چهارم: بچسب به قرآن

مشکل ما این است که قرآن را روی تاقچه‌ها گذاشته‌ایم و فقط از آن لاف می‌زنیم. عموم‌مان که نه آن را می‌خوانیم و نه تدبر می‌کنیم، چه برسد به این‌که به آن عمل کنیم، خواص‌مان هم که خوب می‌خوانند و خوب تدبر می‌کنند، باز در عمل لنگ می‌زنند.

در حالی که قرار بود بعد از قرائت و تدبر، تذکر پیدا کنیم و در نتیجه این تذکر رفتارمان قرآنی شود. به این مراحل چهارگانه می‌گویند: تمسک! یعنی چنان بچسبی به قرآن که دیگر همه زندگی‌ات قرآنی باشد. آن وقت است که مثل اهل نماز، از مصلحان می‌شوی و اجر خود را حفظ می‌کنی:

وَ الَّذینَ یُمَسِّکُونَ بِالْکِتابِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ إِنَّا لا نُضیعُ أَجْرَ الْمُصْلِحینَ[1]

و کسانی که به کتاب [آسمانی] چنگ درمی‌زنند و نماز برپا داشته‌اند [بدانند که] ما اجر درستکاران را تباه نخواهیم کرد.