در کار تربیتی، رفاقت واقعاً اکسیر عجیب‌وغریبی است. آن‌قدر که می‌تواند کسی را خراب رفیق کند و کاری کند که آدم همه کار و زندگی‌اش را برای رفیقش تعطیل کند و فقط به او برسد. حالا اگر این رفاقت خدایی باشد حتی رفیقِ شما، شما را می‌تواند بهشتی کند.
اگر کسی بتواند این رفاقت خدایی را در محله‌ای حاکم کند حتی می‌تواند همه اهالی آن محل را نمازِ جماعت‌خوان کند و البته چه کسی بهتر از امام جماعتِ مسجد که هم مسجد پاتوقی شود برای اهالی محل حتی کسبه‌ها و هم نماز جماعت‌ها پرشورتر می‌شود مثل زمان صدرِ اسلام که همه کسبه‌ها به عشق حضرت رسول می‌آمدند نماز جماعت.
نظرات (۰)