چند ماهی هست که می‌بینیم شخصیت‌هایی روی صحنه می‌آیند و خواسته یا ناخواسته مرد شماره یک انتخابات معرفی می‌شوند. بعد از اندکی یا صریحاً اعلام می‌کنند که نمی‌خواهند نامزد ریاست‌جمهوری شوند یا آن‌قدر تحت فشار رسانه‌ای و تخریب‌های باربط و بی‌ربط قرار می گیرند که آبرویی برای ماندن در عرصه رقابت‌شان نمی‌ماند.
این هم هنری است بالأخره! از حاج قاسم سلیمانی گرفته تا رئیس سابق رسانه ملی و شهردار فعلی و تک‌تک وزرای دولت قبل، هر کدام را که احتمال موفقیت دارند، نابود می‌کنند تا راه را برای نامزد مطلوب خود هموار سازند.
تجربه نشان داده که انتخاب رئیس‌جمهور، انتخاب یک ملت و البته امتحان یک ملت است. با این کارها اتفاق خاصی نمی‌افتد و البته عموماً جواب معکوس می‌دهد. تنها چیزی که می‌ماند روی سیاه زغال است که زمستان و تابستان نمی‌شناسد! پس بهتر است به جای رقیب‌کُشی، به فکر اثبات خود باشند.
نظرات (۰)