علاوه بر اینکه اخوت اسلامی بین همه قشرها باید باشد، روحانیون یک تکلیف فوق این‌ها دارند. اگر یک روحانی پایش را کج بگذارد، می‌گویند «روحانیون این‌طورند»، نمی‌گویند فلان آدم. اگر یک بقالی کم‌فروشی کند، می‌گویند «آن بقال کم‌فروشی کرده»، نمی‌گویند «بقال‌ها کم‌فروش‌اند». این از تبلیغاتی است که شده است. اگر یک روحانی خدای‌نخواسته، یک خطایی بکند، این‌طور الآن وضع‌شده است که می‌گویند روحانیون این‌جوری‌اند، مسئولیت، یک مسئولیت بزرگی است که یکی اگر پایش را غلط بگذارد، این‌طور نیست که پای خودش حساب بشود، پای روحانیت اسلام حساب می‌شود، شکست روحانیت اسلام است.
...مسئولیت بسیار بزرگ است و این نمی‌شود الّا اینکه تهذیب در خود انسان و وحدت با همه رفقا، با همه دوستان با همه اشخاص، همه قشرها.
(صحیفه امام، ج19، ص 248، 249)
نظرات (۰)