خودی‌های اهل‌بیت (30)- با خدا، با مؤمنان، با اهل‌بیت

در لحظه به هوش آمدن، انسان بی‌اختیار کلماتی می‌گوید که همه دغدغه‌اش است. یکی پول، یکی خانواده و یکی هم خوش‌گذرانی‌ها! خدا می‌داند که ما چگونه خواهیم بود.

همین حس را می‌توانی هر روز صبح با خودت مرور کنی. صبح‌ها که بیدار می‌شوی، ببیین که دغدغه‌ات چیست؟ نگران خدایی شدن هستی یا دنیایی شدن؟ درد مؤمنان را داری یا درد پول را؟ به دنبال عزت امامت هستی یا پذیرفتن ذلت به خاطر راحت‌طلبی؟ این‌هاست که تو و شخصیت تو را مشخص می‌کند:

مَنْ أَصْبَحَ مِنْ أُمَّتِی وَ هِمَّتُهُ غَیْرُ اللَّهِ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ

وَ مَنْ لَمْ یَهْتَمَّ بِأُمُورِ الْمُؤْمِنِینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ

وَ مَنْ أَقَرَّ بِالذُّلِّ طَائِعاً فَلَیْسَ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْت[1]

پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله): هر کس از امت من صبح کند و هدفش غیر از خدا باشد، پس او از خدا نیست و کسى که همت به کار مؤمنان نگمارد از آنان نیست، و هر کس آزادانه ذلّت را بپذیرد، از ما اهل‌بیت نیست‏.