پدر و مادرش آدم‌های زحمت‌کشی هستند. هر روز تلاش می‌کنند تا لوازم آسایش فرزندشان را فراهم کنند. اما دلبندشان بلد نیست چطور پولش را مصرف کند! چون تابه‌حال هرچه لازم داشته، والدینش برایش فراهم کرده‌اند. پول توجیبی‌اش هم الحمدلله بیش از میزان نیازش بوده و می‌توانسته هر آنچه دلش می‌خواهد، بخرد و به دیگران پز بدهد.
این فکر بعضی پدر و مادرها که «بهترین بودن برای فرزندشان یعنی هر آنچه او می‌خواهد برایش فراهم کنند»، خیلی فکر خطرناکی است. این بچه‌ها مصرف‌گرا و ولخرج بار می‌آیند و دنیا را محل خوشگذرانی می‌بینند.
پول توجیبی باید به اندازه باشد؛ نه آن‌قدر زیاد که ولخرجی کنند، نه آن‌قدر کم که به هیچ جا نرسد. آن‌ها باید یاد بگیرند چطور پول‌شان را مدیریت کنند و چطور از وسایل‌شان مراقب کنند و آن‌ها را بهینه استفاده کنند. آن‌ها باید بفهمند که چیزهای غیرضروری نخرند و به لوازم‌شان تفاخر نکنند.
نظرات (۰)