حیف‌است که سرمایه اعتباری‌ای را که امام‌جماعت از اهالی مسجد به دست‌آورده و آن‌هم بر پایه اعتماد و محبت است، کوچک بدانیم.
«الحَزْمَ بضاعةِ [و] التَّوانی إضاعة» یعنی دوراندیشی استفاده از سرمایه‌هاست.
جا‌دارد امام‌جماعت مسجد برای روزهای سختی و نیستی (!) (روزهایی که نیست و نمی‌تواند حضور پیدا‌کند) کسی را به عنوان جانشین خود انتخاب کند تا این خلاء نبودنش را پرکند؛ چه‌بهتر که با دوراندیشی به فکر چاره و حلش باشد.
در این صورت دیگر اهالی نیاز نیست وقت‌شان را در انتظار نیامدن امام‌جماعت صرف کنند و آخرِ‌سر هم بعضی‌شان به نماز فرادی خود قناعت کنند و بروند.
نظرات (۰)