سازمان ملل متحد در پایان جنگ جهانی دوم توسط قدرت‌های فاتح جنگ شکل گرفت. این قدرت‌ها برای خود حق ویژه‌ای را قائل شدند؛ حقی به نام حق «وتو».
«وتو» به معنای «ممنوع می‌کنم» است. این کلمه برای لغو یک‌طرفه یک قانون به کار می‌رود. دلیل اعطای حق وتو این بود که کشورهای قدرتمند بتوانند ضمن حفظ سلطه خود در نظام بین‌الملل، به کمک این حق انحصاری کشورهای جهان را از درگیرشدن در جنگ مانع شده و صلح و امنیت بین‌الملل را محقق سازند!
با نگاهی به گذشته آشکار می‌شود که این شورا در مقابل جنگ‌هایی که ابرقدرت‌ها در آن ذی‌نفع بوده‌اند، نقش مؤثری ایفا نکرده است و حتی بعضاً به روشن‌کردن آتش جنگ یاری رسانده است. نمونه آن‌هم استفاده از این حق توسط آمریکا برای حفظ اسرائیل است. بدین‌ترتیب این حق به دست گرگانی افتاده است که به دنبال ایجاد صلح در جهان هستند!
(پنج عضو دائمی شورای امنیت که از حق وتو برخوردارند: امریکا، روسیه، انگلستان، فرانسه و چین)
16 فوریه، آغاز استفاده از حق ظالمانه وتو در سازمان ملل متحد (1946 م)
نظرات (۰)