خوب و بد بودن آدم‌ها به اختیار خودشان است. با این حال، بعضی‌ها قلباً به سوی خیر و خوبی می‌شتابند و بعضی‌ها باید زحمت زیادی بکشند. برای همین است که می‌بینید یک انسان غربی، زندگی مرفه آن ینگه را ول می‌کند و می‌آید در قم طلبه می‌شود، آن‌وقت بعضی‌ها خودشان را می‌کشند که بتوانند چند روزی از ایران اسلامی فرار کنند و در سواحل دریاها خوش بگذرانند!
بد نیست بدانند که نتیجه این دنیاگرایی‌ها گاهی دشمنی با اهل‌بیتی‌ها می‌شود:
مَنْ عَادَى شِیعَتَنَا فَقَدْ عَادَانَا وَ مَنْ وَالاهُمْ فَقَدْ وَالانَا
لِأَنَّهُمْ مِنَّا خُلِقُوا مِنْ طِینَتِنَا مَنْ أَحَبَّهُمْ فَهُوَ مِنَّا وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَلَیْسَ مِنَّا[1]
هر کس شیعیان ما را دشمن دارد، با ما دشمن است و هر کس آنها را دوست دارد، ما را دوست داشته؛
زیرا آنها از ما هستند و از سرشت ما آفریده شدهاند. هر کس آنان را دوست دارد، از ماست و هر کس آنان را دشمن دارد، از ما نیست.
باید برویم و دست پدر و مادرمان را ببوسیم که ما را اهل‌بیتی به دنیا آورده‌اند و بزرگ کرده‌اند؛ خدا را شکر...
نظرات (۰)