سیانور را حتماً ببینید، چون ارزشش را دارد. موضوع گروهک مجاهدین خلق آن‌قدر حیرت‌انگیز و تأمل‌برانگیز است که تا ساعت‌ها بعد از فیلم می‌تواند مغرتان را قلقلک دهد و کشش فیلم هم به همین اندازه گیراست.
در نگاه فنی نیز ویژگی‌های بسیاری چون طراحی خوب صحنه‌های داخلی و محیطی و نیز موسیقی متن وجود دارد، طوری که به خوبی ما را به تاریخ می‌برد و تهران قبل از انقلاب را ترسیم‌کند و کارکرد‌های نشانه‌شناسانه خوبی را برای پیشرفت دراماتیک فیلم فراهم کرده است. اما مسئله درگیری قالب و محتوا در فیلم جدی است. این دو انگار به خاطر فیلم‌نامه کمی به هم گیر کرده‌اند. شاید کارگردان در کنار تدوین‌گر نشسته و از او خواسته که خط به خط فیلم‌نامه را تدوین کند!
با این حال همه نقص‌ها در کنار خوبی‌های فیلم وزن کم‌تری دارد و برای همین «سیانور» را باید حتماً دید، هر چند تجربه سینمای ایران نشان داده که حق این‌گونه فیلم‌ها به این راحتی‌ها ادا نمی‌شود.
نظرات (۰)