عبادت به سبک اقتصاد مقاومتی

بعضی عبادت‌ها خنده‌دارند و شاید هم گریه‌دار؛ مثلاً غسل که می‌خواهد بکند، صد لیتر آب هدر می‌دهد یا بعد از افطاری دادن، کوهی از غذای اضافه را دور می‌ریزد. خدا نکند بخواهد یک عروسی آبرومند(!) برگزار نماید، آن‌وقت اسراف و تجمل است که به غایت می‌رسد. قشنگ‌تر از این‌ها کسانی هستند که روزی‌شان را از راه حرام به دست می‌آورند، بعد با همان لباسی که از مال حرام خریداری شده، به نماز می‌ایستند!

هدف از عبادت، قرب به پروردگار عالم است. اما وقتی کسی همین عبادت را با گناه مخلوط کند، نه تنها رضایت خدا را کسب نمی‌کند، بلکه قطعاً به خاطر گناهش بازخواست می‌شود و احتمالاً عبادتش نیز هبط است. اصلاً چه بسا، گناه عبادت‌کنندگان چند برابر باشد. چرا که از چنین کسی انتظار گناه نمی‌رود.

اقتصاد مقاومتی گاهی فقط با رعایت حداقل‌های دین و خطوط قرمز آن تحقق می‌یابد. کمترین انتظار این است که یک مسلمان حداقلی باشیم.