در نظام سرمایه‌داری غرب، انرژی گران است. آن‌قدر که در زمستان کسی نمی‌تواند تمام خانه‌اش را گرم کند. در این کشورها، ملت برای گرم شدن لباس بیشتری می‌پوشند و فوقش فقط قسمتی از خانه را گرم می‌کنند.
حالا الحمدالله در نظام جمهوری اسلامی، وفور نعمت است و انرژی ارزان. آن‌وقت بعضی‌ها 200 متر خانه را گرم می‌کنند برای این‌که بتوانند با زیرپوش در منزل‌شان رفت‌وآمد بنمایند! آخر استدلا‌ل‌شان هم این است که «خب، پولش را می‌دهم». انگار منابع انرژی کشور ارث پدری‌شان است. مسخره‌تر از این آن است که بعضی‌ها از شدت گرمای منزل‌شان در زمستان، پنجره را باز می‌کنند تا بلکه کمی هوا بیاید! بگذریم از ادارات و شرکت‌هایی که شب تا صبح احدی در آن‌ها نیست و فقط به خاطر این‌که کارمندان خدای‌نکرده اول صبح ذره‌ای سردشان نباشد، تمام شب سامانه گرمایشی را روشن می‌گذارند!
کلمه «مقاومت» با کلمه «رفاه‌طلبی» عجین نیست. کمی باید راحتی را کنار گذاشت تا سرمایه‌های جامعه هدر نرود.
نظرات (۰)