این را که چرا ما سه قوه مجریه، مقننه و قضائیه داریم و تعداد قوا بیش‌تر یا کم‌تر نیست، باید اهل فن توضیح دهند. ولی معلوم است که حداقل دو موضوع «فرهنگ» و «قدرت نظامی» نیز باید به صورت محورهای مستقل دوشادوش دیگر قوا مورد توجه قرار بگیرند.
در مورد قوای نظامی خیال‌مان راحت است چرا که پیشرفت محسوس و خیره‌کننده‌اش در این سی‌واندی‌سال جای تردید باقی نمی‌گذارد. اما در مورد فرهنگ اوضاع چگونه است؟ چه کسی متولی آن است؟ جواب «شورای عالی انقلاب فرهنگی» است که شاید بتوان آن را «قوه ثقافیه» یا فرهنگیه نامید!
ماهیت این شورا هم خیلی حساب شده است. رئیسش، رئیس‌جمهور است تا گیر اجرایی نداشته باشد و ماهیتش شورایی است چرا که فرهنگ جز با نمایندگان مختلفِ مردمِ متفاوت تأمین نمی‌شود. اما انگار این‌جا جای یک چیز خالی است و آن باورِ اعضای شوراست. انگار همه اهمیت این شورا را می‌دانند جز خود اعضایش وگرنه باید مثل قوای نظامی شاهد پیشرفت حیرت‌انگیز فرهنگ در این سال‌ها می‌بودیم.
نظرات (۰)