بعضی‌ها تنها استفاده‌ای که از یک گوشی همراه انجام می‌دهند، این است که به کسی زنگ بزنند یا کسی به آن‌ها زنگ بزند. شاید گاهی اوقات پیامکی هم رد و بدل کند. آن‌وقت بعضی از همین بعضی‌ها، می‌روند و بهترین گوشی موجود در بازار را می‌خرند. فقط به این بهانه که آن گوشی‌ها «کلاس ندارند» یا «برای من افت دارد»! انگار آدمیت به همین «خودرو»، «لباس»، «گوشی» و... وابسته است.
جالب‌ترش این‌جاست که وقتی با همین‌ها در مورد پیش‌رفت و تمدن صحبت می‌کنی، غیر از خودشان همه را مقصر می‌دانند. بزرگ‌ترین آرزوی‌شان هم این است که روزی همای خوشبختی روی شانه‌شان بنشیند و بتوانند به کشوری پناهنده شوند که خرطومش را تا انتها در منابع و ثروت‌های کشورهای مصرف‌کننده فرو برده و شیره جان‌شان را می‌مکد.
اگر معیار خرید در جامعه «نیاز» به آن کالا نباشد، جامعه مصرف‌گرا خواهد شد. چنین جامعه‌ای نمی‌تواند روی پای خودش بایستد.
نظرات (۰)