ما آدم‌ها آن‌جایی بیش‌ترین همّ‌وغمّ‌مان را صرف می‌کنیم که آن‌جا را از خودمان بدانیم. البته‌وصد‌البته اگر آن‌جا مسجد و خانةخدا باشد، این‌جاست که باید بگوییم خوش‌به‌حال کسی که همیشه به فکر رونق بازار خانة خداست و دوست دارد که با خدا هم‌منزل شود!
اگر ما شده‌ایم امام‌جماعت مسجدی، اگر شده‌ایم خادم‌مسجدی، بدانیم که شده‌ایم مقرب‌ترین نوکر به این‌درگاه و این‌خانه و نوکری مدال‌افتخاری است برای‌ما. نوکری هم آدابی دارد. نوکر است‌که در را برای مهمانان باز می‌کند، نوکر است که در مهمانی به همه می‌رسد، نوکر است که همه را بدرقه می‌کند.
البته اهلش این‌کاره هستند. خداوند فرمود: «إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِر» (توبه/18)
هرکسی به کار مسجد نمی‌آید؛ بلکه کسانی مساجد را آباد می‌کنند که به خدا و روز پایانی ایمان دارند...
نظرات (۱)