خودی‌های اهل‌بیت (7)- شهرت باطل

دوست دارد مشهور شود، به هر قیمتی که شده است. مثل برادر حاتم طائی که دید نمی‌تواند مثل حاتم به مهمان‌نوازی و دست‌ودل‌بازی مشهور شود، برای همین رفت در آب زمزم ادرار کرد تا به شهرت برسد!

خلاصه شهرتی که از سوی خدا نباشد، چیز خوبی نیست. آن‌قدر که امام صادق (علیه‌السلام) به آن مدعی ولایت که از امام خواسته بود قیام کنند، فرمودند:

لَیْسَ مِنَّا أَحَدٌ یُشَارُ إِلَیْهِ بِالْإِصْبَعِ وَ یُمْضَغُ بِالْأَلْسُنِ إِلَّا مَاتَ غَیْظاً أَوْ رَغِمَ أَنْفُهُ[1]

از ما نیست کسی که انگشت‌نما شود و میان دهان مردم افتد، مگر این‌که یا از عصبانیت می‌میرد یا بینی‌اش را به خاک می‌مالند!

یعنی اگر خواستی از مسیری غیر از بندگی خدا، بالا بروی و به جایی برسی،‌ خدا چنان به زمین می‌زندت که دیگر نتوانی بلند شوی. یا مثل امام خمینی از دنیا ببر تا خدا بلندآوازه‌ات کند، یا مثل صدام دنیا را به آتش بکش تا خدا نابودت کند!