سجده شکر در وقت تازه شدن نعمتی، یا دفع بلایی مستحب است و بهترین آن، پس از نماز است برای شکر بر توفیقِ ِادای نماز. امام رضا علیه‌السلام می‌فرمایند: سجده پس از فراغت از نماز واجب، شکر خداست بر این‌که بنده خود را توفیق داده‌است بر ادا کردن واجباتش و کمترین چیزی که باید در این سجده گفته شود، این است که سه مرتبه بگوید: «شکراٍ ً لِله».
راوی پرسید: «شکراٍ ً لِله» چه معنایی دارد؟ حضرت فرمود: معنایش این‌است که این سجده از جانب من برای شکر و سپاس خداست برای این‌که به من توفیق داد به خدمتش برخاستم. و نیز فرمود: اگر تقصیری مانده‌باشد که به واسطه نافله‌ها جبران نشده‌باشد، با این سجده جبران می‌شود.
مفاتیح‌الجنان، تعقیبات مشترک نماز
نظرات (۰)