خودی‌های اهل‌بیت (4)

بالاخره دنیا یا آخرت؟

نه دنیا را درسته فهمیده، و نه آخرت را. برای همین در تشخیص رابطه این دو اشتباه می‌کند و گاهی چنان به دنیا می‌چسبد که انگار آخرتی نیست و گاهی چنان دم از آخرت می‌زند که انگارنه‌انگار از این دنیا باید برای آخرت توشه برگیرد. این یعنی همان افراط‌وتفریط دیگر! برای همین اهل‌بیت (علیهم‌السلام) خیلی محکم و صریح فرموده‌اند:

لَیْسَ مِنَّا مَنْ تَرَکَ دُنْیَاهُ لآِخِرَتِهِ وَ لَا آخِرَتَهُ لِدُنْیَاهُ[1]

امام صادق (علیه‌السلام): از ما نیست کسی که دنیایش را به خاطر آخرتش و آخرتش را به خاطر دنیایش ترک کند.

راهش این است که در مورد هر کدام بیش‌تر فکر کنیم تا رابطه‌شان را بهتر بفهمیم. شاید این‌که علما فرموده‌اند: «دنیا مزرعه آخرت است»، جواب خوبی باشد. یعنی دنیا به‌تنهایی چیزی نیست و آخرت خوب هم جز با تلاش در دنیا به دست نمی‌آید.