یک نگاه تیزبینانه که به معارف اسلام بیندازیم می‌بینیم که اسلام تلاش کرده ما را با هم یک خانواده جا بزنند. مثلاً در کلام مرحوم آیت‌الله حق‌شناس می‌دیدی که تکیه‌کلام «داداش جون!» خیلی پررنگ است.
لابد می‌پرسید حالا مگر چه فرقی می‌کند؟!
اگر ما بتوانیم مجموعه‌های خودمان را بر اساس روابط داداش جونی بنا کنیم، بسیاری از روابط و رفتارهایمان تغییر می‌کند. از نوع سلام کردن‌مان گرفته تا خندیدن و حتی تذکر دادن و امربه‌معروف کردن‌مان!
مقایسه کنید وقتی را که با برادرتان تصادف می‌کنید با وقتی‌که با یک غریبه تصادف کرده‌اید و مقصر برادرتان یا آن فرد غریبه است. برادرتان را با رفتار بزرگوارانه شرمنده می‌کنید و او از سهل‌انگاری خود پشیمان می‌شود ولی با آن غریبه همان اول داد می‌زنید که حواست کجاست؟
حواست رو جمع کن، داداش جون!
نظرات (۰)