ذره‌ای هوا

فطر، روزی است که خداوند تعالی برای مسلمین عید قرار داده تا با اجتماع خود در نماز و خطابه‌‏های مناسب با هر عصر، راه و روش خود را در مقابل اسلام و مقابل دشمنان خون‌خوار آن بیابند.¹

عید مال کسی است که در این ضیافت راه یافته باشد؛ استفاده کرده باشد از این ضیافت. همان‌طوری که شهوات ظاهری را باید ترک بکند، از شهوات باطنی که بالاترین سد راه است برای انسان، باید از این‌ها جلوگیری کند. تمام این مفاسدی که در عالم حاصل می‌شود، برای این است که در این ضیافت وارد نشده‏‌اند یا اگر وارد شده‏‌اند، استفاده نکرده‏‌اند... اگر ذره‏ای هوای نفس در انسان باشد، این به مهمانی وارد نشده است یا اگر وارد شده است، استفاده نکرده است.²

1.صحیفه امام، ج‏3، ص 170

2.صحیفه امام، ج‏21، ص45 و 46