قرآن پاره‌پاره!

فکر می‌کنی فقط کسانی که قرآن را در مقابل امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به نیزه کردند، پاره‌کنندگان قرآن بودند؟ نه! خیلی از ماها هم طرف‌دار قرآن پاره‌پاره هستیم! مثلاً برخی دوست دارند فقط قرآن را یک کتاب «اخلاقی» بدانند و برای همین از آیات جهاد سخن نمی‌گویند. گروهی دیگر فقط «احکام» آن را پذیرفته‌اند و مثلاً دوست ندارند آیات «قبر و قیامت» را بشنوند.

اما حقیقت این است که اگر بخواهیم قرآن را واقعاً قرآن بدانیم، اصلاً نباید آن را آیه‌آیه ببینیم. بلکه قرآن سوره به سوره است و آیات، آجرهای متحد و منسجم ساختمان سوره هستند. اگر به سوره‌های قرآن وفادار ماندیم، قرآنی می‌شویم وگرنه باید مواظب عذابی که خدا برای بخش‌بخش‌کنندگان قرآن قرار داده باشیم:

وَ قُلْ إِنِّی أَنَا النَّذیرُ الْمُبینُ،کَما أَنْزَلْنا عَلَى الْمُقْتَسِمینَ، الَّذینَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضینَ[1]

و بگو: «من انذارکننده آشکارم!» (ما بر آن‌ها عذابی می‌فرستیم) همان‌گونه که بر تجزیه‌گران (آیات الهی) فرستادیم! همان‌ها که قرآن را بخش‌بخش کردند.