اقتصاد مقاومتی و شرکت‌های دانش‌بنیان

دانش به عنوان یکی از نیروهای بسیار مؤثر در تحولات اقتصادی و اجتماعی به شمار می‌آید و یک کالای عمومی محسوب می‌شود. درعین‌حال، برخلاف سایر کالاهای فیزیکی استفاده از آن، از کمیّتش نمی‌کاهد و می‌توان از آن بارها استفاده کرد.

بنا بر آمارهای موجود دانشمندان و پژوهشگران ایران 1٫58 درصد از تولید علم در جهان را به خود اختصاص داده‌اند.[1] یعنی کشور ما شایستگی تولید دانش را داشته است، اما برای به‌کارگیری دانش، در جهت تولید ارزش اقتصادی به اندازه کافی کار نشده است.

ازاین‌رو، شرکت‌های دانش‌بنیان نقش محوری در ساختار اقتصاد مقاومتی بازی می‌کنند. این شرکت‌ها به‌راحتی تحریم نمی‌شوند و در صورت تحریم، چنین شرکت‌هایی توانمندی لازم را جهت دستیابی به فناوری یا مواد اولیه‌ جایگزین خواهند داشت. خودکفایی در تولید محصولات راهبردی، قطع وابستگی به درآمدهای نفتی، بالا بردن کیفیت تولیدات داخلی و... از دیگر مزایای شرکت‌های دانش‌بنیان است.