انقلابی که نباشی، خودخواه می‌شوی و فقط به خودت فکر می‌کنی. آن‌وقت به خوشی‌های زودگذر بسنده می‌کنی و دشمن که خوب تو را می‌شناسد، شرایط را مهیا می‌کند تا به خوشی‌هایت برسی و دیگر دشمن را دشمن ندانی. حالا هرچه امامِ انقلاب و انقلابی‌ها به تو بگویند که دشمن توطئه کرده است، باور نمی‌کنی و دشمن به تو کمک می‌کند که این توطئه را «توهم توطئه» بدانی.
توطئه را دیدی؟ «توطئه توهم توطئه»! درحالی‌که باید برعکس باشد، یعنی «هر کس فکر کند توطئه نیست، متوهم است.» اما انگار در میان شهر کورها بینایی جرم است، می‌دانی مشکل از کجا شروع شد؟ از انقلابی نبودن و خودخواه بودن تو! برای همین هم هست که دلت می‌خواهد «مرگ بر آمریکا» را حذف کنی و دست دوستی به سوی دشمن دراز کنی.
تا فرصت هست، باید انقلابی شد که این دنیای زودگذر به هیچ‌کس وفا نکرده است.
نظرات (۰)