تشکیلات تربیتی کارش رشد و حرکت دادن نیروهای آن است. اصلاً یکی از مهم‌ترین فلسفه‌های ایجاد تشکیلات، به اشتراک گذاشتن همین حرکت‌هاست، اشتراک همین رشدها است. وگرنه بعضاً، یک نفر پیدا می‌شود که به خاطر سخت‌کوشی‌اش، به اندازه ۱۰ نفر مرد جنگی(!) کار را جمع می‌کند ولی بعد از اتمام کار، ما فقط یک نفر داریم با همان توانایی سابقش با کمی تجربه!
هنر، تربیت کادری است که بعد از ما هم بماند و بتواند عَلَم را بالا نگه دارد.
شهید بهشتی می‌فرمایند: «ما از اول گفته بودیم که امتیاز بزرگ اسلام این است که می‌خواهد با حفظ آزادی‌های انسان، انسان‌ها را بسازد، تشکیلات ما اتفاقاً آهنین نیست، حالا هم می‌گوییم آهنین هم نخواهد بود. تشکیلاتی است که انسان‌ها در درونش احساس حرکتی خودساز و آزاد می‌کنند. تشکیلاتی است که می‌کوشد تا انسان‌ها را هم‌سو کند نه این‌که انسان را رقابتی بسازد.»
نظرات (۰)