تفرقه بنداز و حکومت کن!
یکی از اقدامات دشمن استعمارگر، ایجاد تفرقه از طریق فرقه‌سازی دینی است؛ وحدت مذهبی ایرانیان در قضایایی نظیر تحریم تنباکو برای استعمار واقعاً گران تمام شد، ازاین‌رو تلاش ویژه‌ای در جهت از بین بردن وحدت مذهبی ایرانیان انجام شد.
پیدایش فرقه شیخیه ظاهراً ربطی به استعمارگران ندارد ولی در تداوم فرق انشعابی آن نظیر بابیه و بهاییت که از بابیه منشعب شد، نقش استعمار روشن است.
فوت نابهنگام سید کاظم رشتی، رهبر شیخیه، پیروان او را به چهار دسته تقسیم کرد. یک دسته از آن‌ها از اسلام روبرگرداندند. این دسته پیروان میرزا علی‌محمد شیرازی بودند. او در ابتدا خود را باب ارتباط با امام زمان دانست ولی در ادامه تا نبوت و الوهیت پیش رفت. کشتار و فتنه‌های فراوانی در شهرهای گوناگون ایران در جریان گسترش بابی‌گری رخ داد و این امیرکبیر بود که به فتوای برخی مشایخ شیخیه تبریز توانست باب را اعدام کند و با تبعید بهاء (پیرو باب و رهبر بعدی بهاییان) فتنه را از کشور دور سازد.
۲۷ شعبان ۱۲۶۶ ق- اعدام علی‌محمد باب در تبریز
نظرات (۰)