چرا ظهور طول کشیده است؟

«ظهور منجی» چیز جدیدی نیست و در امت‌های قبلی هم بوده است. مشکل این است که گویا ما هم مسیر اشتباه آن‌ها را می‌رویم. به این آیه توجه کنید:

أَ لَمْ یَأْنِ لِلَّذینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَ لا یَکُونُوا کَالَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلُ فَطالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ کَثیرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ

آیا وقت آن نرسیده است که دل‌های مؤمنان در برابر ذکر خدا و آنچه از حقّ نازل کرده است، خاشع گردد؟! و مانند کسانی نباشند که در گذشته به آن‌ها کتاب آسمانی داده شد، سپس «زمان معین» بر آن‌ها طولانی گذشت و قلب‌هایشان قساوت پیدا کرد و بسیاری از آن‌ها گنه‌کارند!

می‌بینید؟! اشکال آن‌ها این بود که خشوع نداشتند و برای همین زمان معین (شاید ظهور منجی) برایشان طول کشید و در نتیجه قلب‌هایشان سخت شد. حالا در روز میلاد امام عصرمان به خودمان مراجعه کنیم؛ آیا به اندازه کافی خشوع داریم یا قلب‌هایمان رو به سنگ شدن است؟