بنیمصطلق طایفهای از «خزاعه» بودند که در نزدیکی مدینه سکونت میکردند. شعبان شش هجری بود که به پیامبر صلیاللهعلیهوآله خبر رسید که قبیله بنیمصطلق و عدهای از اعراب، قصد حمله به مدینه را دارند. پیامبر سپاه را آماده کرد. منافقان هم به خاطر نزدیکی و بهرهمندی از غنائم آمدند. نبرد با پیروزی مسلمانان خاتمه یافت و شماری از بنیمصطلق، اسیر شدند.
دوران اسارت بنیمصطلق، فرصتی برای مسلمانان فراهم کرد تا عملاً جنبههای گوناگون دین اسلام را به اسیران نشان بدهند. آنان از مسلمانان جز خوشرفتاری و نیکویی ندیدند و بهتدریج همگی آنها در راه خدا آزاد شدند و به دیار خود بازگشتند. آنها اسلام را مشتاقانه پذیرفتند و گرایش آنان به ایمان، به یک گرایش اصیل و محکم تبدیل شد و همان قومی شدند که از ولید، نماینده پیامبر برای دریافت زکات استقبال کردند ولی او فکر کرد آنها برای حمله میآیند. خدا هم ولید را رسوا کرد: ان جاءکم فاسق بنباء...
۲ شعبان (۶ ق)- سالروز غزوه بنیمصطلق
نظرات (۰)