دریافت
حجم: 219 کیلوبایت

لحظه‌ای درنگ...

قرار بود دست دلمان را به کسی ندهیم جز اهلش، به کسانی که ما را به خودمان برسانند نه به غیر خودمان، نه پول، نه خانه، نه خیلی چیزهای دیگر زیرا «مَنْ‏ عَرَفَ‏ نَفْسَهُ‏ فَقَدْ عَرَفَ‏ رَبَّهُ» و البته اهلش نیز همان اهلِ بیتِ پیغمبر هستند و هر کس که اهلِ این بیت شود!

اگر در هر زمانی، دست به دستِ دلِ این اهل دل بدهیم این‌ها خودمان را به خودمان نشان می‌دادند، ما از این چیزی که هستیم خیلی بزرگ‌تر هستیم: "وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ" کمی باور لازم است...

میرزای شیرازی نشان داد که با یک حکم چه‌ها می‌شود کرد، با یک نوشته، فقط! امام(س) نیز فرمود که  اگر کسی مقابل دین ما بایستد ما در مقابل همه دنیای آن‌ها می‌ایستیم و البته ایستاد. علمدار امروز نیز، حضرت آقا به ما فهماند که می‌توانیم به  خود واقعی‌مان برسیم نمونه‌اش، ساخت ناو جماران...

درنگ بس است کمی باور.