میگویند شهید بهشتی آرزو داشت «لیس منا»های روایات را جدا کند. یعنی روایاتی که اهلبیت گفتهاند «از ما نیست کسی که...». ایده جالبی است؛ خیلی دغدغهآور است! واقعاً اهلبیت چه کسی را خودی و چه کسی را غیرخودی میدانند؟
یکی از مهمترین روایاتی که معیار خودی بودن یا نبودن برای اهلبیت است، این است:
لَیْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ یُوَقِّرْ کَبِیرَنَا وَ یَرْحَمْ صَغِیرَنَا
از ما نیست کسی که بزرگ ما را احترام نکند و به کوچک ما مهربانی نورزد.
عجب! برخورد ما نسبت به بزرگترها و کوچکترها، یک معیار بزرگ است برای اهلبیتی شدن! حالا شما بگویید که آیا میشود خانوادهای را پیدا کرد که ادعای مذهبی بودن داشته باشد و آنوقت، پدربزرگ و مادربزرگش سرای سالمندان باشند یا فرزندانش آواره مهدکودکها؟
نظرات (۰)