در جنگ جمل، نبرد با ناکثین (پیمان‌شکنان) رخ داد. این‌ها (مثلاً طلحه و زبیر) اول با حضرت امیر مؤمنان بیعت کرده بودند و ایشان را قبول داشتند. حتی سوابق درخشان و پیشینیه‌های پرافتخاری در دوره پیامبر و بعد آن داشتند. اما انتظاراتی هم داشتند که مثلاً در کار حکومت، با آن‌ها مشورت شود، به آن‌ها سهم داده شود، مسئولیت داده شود، کسی از آن‌ها نپرسد این همه ثروت را از کجا آورده‌اید؟ چند ماه بعد از بیعت آغازین دیدند که حکومت علی علیه‌السلام، دوست و آشنا و فامیل نمی‌شناسد؛ حتی برای خودش نیز حقی قائل نیست، چه برسد به دیگر صحابه و بزرگان. احکام اسلام برای همه به‌طور یکسان اجرا می‌شود.
ام‌المومنین عایشه را با خود همراه کردند و خون‌خواه عثمان خلیفه سوم شدند که خود از قاتلانش بودند! فتنه عجیبی بود و تشخیص شرایط خیلی دشوار؛ در هر دو طرف، عده‌ای از بزرگان اسلام وجود داشتند. نخستین جنگ داخلی جهان اسلام در حال شکل‌گیری بود. اگر به همین اندازه (اعتراض) بسنده می‌کردند، حضرت امیر کاری با آن‌ها نداشت ولی وقتی به بصره لشکرکشی کردند و کشتار راه انداختند، جای مماشات نبود.
جنگ جمل-15 جمادی‌الثانی 36 ق
نظرات (۰)