عاقبت شوم قوم لوط

نگاه هرز،‌ نتیجه‌اش رفتار هرز است و این هرزگی‌ها در نگاه و رفتار تمامی ندارد. ابتدا حجاب‌ها کم می‌شود و بعد روابط زن و مرد عادی و بعدتر به بهانه آزادی جامعه به فساد می‌رود. تا آن جا که تمدنی مثل تمدن غرب، حاضر می‌شود حیوانی‌ترین رفتارها را برای خود قانونی کند. بماند که هم‌جنس‌بازی در حیوانات هم سابقه نداشته است...

خدا هم که صبور است و حالا حالاها فرصت می‌دهد. اما وقتی که نوبت عذاب برسد، دیگر کوتاه نمی‌آید. حتی اگر پیامبر بزرگی چون ابراهیم (علیه‌السلام) وساطت بکند. اما قومی که حتی به مهمانان لوط چشم حرام داشتند و حاضر نبودند با دخترانِ پاک‌دامن او ازدواج کنند، باید به عذابی سخت دچار می‌شدند؛ عذابی که از چشمان‌شان آغاز شد و با بارانی از سنگ پایان یافت:

وَ لَقَدْ راوَدُوهُ عَنْ ضَیْفِهِ فَطَمَسْنا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذابی‏ وَ نُذُرِ[1]

قوم لوط از لوط خواستند که مهمانش را (برای گناه) در اختیار آن‌ها بگذارد، پس ما چشمان‌شان را کور کردیم و (گفتیم): عذاب من و هشدارهای مرا بچشید! 

ما منتظریم تا نابودی تمدن غرب را به دست مومنین و امدادهای الهی ببینیم...