فرمود: عابد و فاسقی وارد مسجد شدند و نماز خواندند. عابد با نماز خود جهنمی شد و فاسق با آن بهشتی.
گفتند: یا رسول‌الله چطور چنین چیزی ممکن است؟ فرمود: «عابد نسبت به نماز و حال معنوی خود احساس عُجب و تکبر داشت و چنان نماز می‌خواند که دیگران بفهمند و از او تعریف کنند. چنین نمازی صاحب خود را جهنمی می‌کند. اما شخص فاسق و گناه‌کار با حسِ توبه و سرافکندگی نماز خواند و نمی‌دانست نمازش قبول می‌شود یا رد. چنین نمازی مورد رضایت خداوند است و چنین نمازگزاری بهشتی است.»[1]
این‌ها را رسول خدا برای ما فرموده...
دقت کنیم با چه حالی وارد مسجد می‌شویم و با چه حال‌وروزی از مسجد بیرون می‌آییم...
خوب است آخرش وارد صالحین شویم نه متکبرین!
نظرات (۰)