بهانه بی‌بهانه

با این‌که مغازه‌اش یک‌قدمی مسجد است، یا خانه‌اش فقط پنج دقیقه با مسجد فاصله دارد، بازهم خیلی کم می‌رود مسجد. تازه اغلب هم به نماز جماعت نمی‌رسد. نکند نابیناست؟ نه، اما حتی اگر نابینا هم بود... می‌دانی پیامبر به نابینا چه فرمود؟ به او گفت که به مسجد نیاید؟ نه، بلکه فرمود:

شُدَّ مِنْ مَنْزِلِکَ إِلَى الْمَسْجِدِ حَبْلًا وَ احْضُرِ الْجَمَاعَةَ[1]

طنابی از خانه‌ات تا مسجد بکش و در جماعت حاضر شو.

حالا دیگر برای من و تو جای بهانه‌ای می‌ماند؟ قبول داری که مسجد از بقیه کارها و جاها- مثل مدرسه و مغازه و...- خیلی مهم‌تر است؟ و قبول داری که ما وظیفه‌مان را انجام نمی‌دهیم در قبال این مسجد؟