گناه کردن یا نکردن، مربوط به اختیار آدم‌هاست، این درست. اما پس محیط و خانواده و سایر شرایط چه؟ نقش آن‌ها چیست؟ به مدرسه می‌گویی چرا در تربیت کم گذاشته‌ای، می‌گوید مربوط به خانواده است. به خانواده ایراد می‌گیری، می‌گوید تقصیر رسانه‌هاست. به رسانه می‌گویی، می‌گوید من بازتاب خانه و مدرسه‌ام... و بچرخ تا بچرخی!
اما بالاخره چه؟ سر نخ این چرخه کجاست؟ بله، والدین. یعنی اگر والدین کارشان را درست انجام دهند، کم‌تر کسی است که گمراه شود، چون همه فطرت دارند:
کُلُ مَوْلُودٍ یُولَدُ عَلَى الْفِطْرَةِ فَأَبَوَاهُ یُهَوِّدَانِهِ وَ یُنَصِّرَانِهِ وَ یُمَجِّسَانِهِ.[1]
هر نوزادی بر اساس فطرت متولّد می‌شود، پس والدین او، وی را یهودی و نصرانی و مجوسی می‌کنند.
پس اولین توصیه به والدین یک چیز است: مواظب فرزندان‌تان باشید، نگذارید فطرت‌هایشان آلوده شود.
نظرات (۰)