دعایی به افق  دنیا و آخرت

زیاد حاجت‌های دنیوی خواسته‌ایم و الحمدلله خوب هم حاجت گرفته‌ایم؛ از پول گرفته تا سلامتی. برای توبه و انابه هم زیاد می‌رویم در خانه خدا. باز هم الحمدلله. اما کم‌تر برای پل ارتباطی دنیا و آخرت خود اشک ریخته‌ایم. باید به این مرز مهم فکر کرد و برایش برنامه ریخت و التماس کرد...

کَانَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السلام) یَدْعُو بِهَذَا الدُّعَاءِ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ

... وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَ وَفَاتِی قَتْلًا فِی سَبِیلِکَ تَحْتَ رَایَةِ نَبِیِّکَ مَع‏ أَوْلِیَائِکَ وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَقْتُلَ بِی أَعْدَاءَکَ وَ أَعْدَاءَ رَسُولِکَ...[1]

امام صادق (علیه‌السلام) در ماه رمضان با این دعا خدا را می‌خواند:

از تو می‌خواهم که وفات من را کشته شدن در راه خودت، زیر پرچم پیامبرت و همراه با اولیاء خودت قرار دهی. و از تو می‌خواهم که به وسیله من دشمنان خودت و دشمنان پیامبرت را نابود سازی...

چقدر بزرگ‌اندیش! چقدر عاقبت‌بین. برای مرگ‌مان دعا کنیم...